Dit schilderijtje vond ik alweer tien jaar geleden tussen de vele spullen van mijn oma. Er staat niet op wie het schilderde, en ook niet op welke plek en in welk jaar het is gemaakt.
Na mijn zoektocht voor ‘Een schitterend isolement’ dacht ik het te weten: het was vast van de hand van Fr. Louise Wittich, voormalig kamerdame van mijn betovergrootmoeder Armgard Eperjesy-von Oriola. Zij schilderde ook Eperjesy’s Slot Wehrburg, dat nu als hotel te bezoeken is in Noord-Italië, in de provincie Zuid-Tirol.
Ik was daar voor het eerst in 2012, en ontdekte de doofpotaffaire van de (enorme) onteigende kunstcollectie van Renaissancewerken, die in het bezit waren van mijn betovergrootouders. Naast het vele speurwerk in de archieven heb ik toen ook veel gewandeld in het prachtige gebied en veel gemijmerd over wat er gebeurd was na de Eerste Wereldoorlog en alle consequenties die die oorlog voor mijn voorouders en uiteindelijk zelfs nog ook voor mij hadden.
Ik kwam bij een prachtig kerkje uit, de St. Hippolyt Kirche. Je keek er uit over het Etschdal. Dat moet het kerkje van het prentje zijn, dacht ik toen. Maar toen ik er, eenmaal thuis, nog eens goed naar keek en de foto’s vergeleek met dit kerkje, klopte het bij nader inzien niet.
Ik ben veel te weten gekomen, maar er is ook nog veel uit te zoeken. Waar zijn de kunstwerken gebleven? Van sommige weet ik het, van vele weet ik het niet. Soms jeuken mijn handen om door te gaan met de zoektocht, totdat ik de crucifix van Benvenuto Cellini heb gevonden, en de Caravaggio’s , de Tiepolo’s, de Bernini’s en de Heemskerck. En, vast veel simpeler te vinden: dit kerkje.
Meedoen aan de schrijfworkshop Schrijfduik in een kunstwerk? Stuur me een mail: olgamajeau@gmail.com
https://lnkd.in/grurPZ9