Lieveheersbeestje besluit even uit te blazen aan de rand van de tuinbank.
‘Ga jij eens kijken bij nummer 13,’ had Zwaan hem gevraagd. ‘Ik ben er een tijdje niet geweest, maar ben toch benieuwd of het er nog steeds zo braaf aan toe gaat, daarbinnen.’
Ze zwom wat dichter naar de kant en dempte haar stem. ‘Inmiddels heb ik betere adresjes gevonden waar ze elkaar al flink aftuigen, en ik hou nou eenmaal meer van platte actiefilms dan van filmhuisromantiek.’
Lieveheersbeestje was er wel voor te porren. Hij was dan wel jong, vier jaar om precies te zijn, maar de afstand van de sloot tot de achtertuin van 13 was nog best een uitdaging. Toch had hij er al heel wat vlieguren op zitten.
‘Wel oppassen voor Kraai,’ had Zwaan nog geroepen. ‘Voor je het weet, ben je rood-zwarte moes.’
Lieveheersbeestje hoefde maar één schijnbeweging te maken om Duif te ontwijken, die vanaf een broos uitziende tak van het miezerige boompje in de tuin van 13 een ijdele poging deed om naar hem uit te halen.
Die Dikke kan hij sowieso makkelijk hebben.
Hij klapt zijn vleugels weer uit, vliegt naar het raam en zet zijn pootjes tegen het glas. Ja, er is daarbinnen al leven in de brouwerij.
De kat ligt opgekruld op z’n kussen.
De man leest de krant.
De vrouw zet een pan op het vuur. ‘Dit geloof je toch niet!’ moppert ze. ‘Wéér een stroomstoring. Ik moet straks Zoomen met iemand. Dit kan ik echt niet gebruiken nu.’
‘Shit happens,’ antwoordt de man afwezig. Het klinkt als shiet eppens, want Fransen kunnen ook met de beste wil geen Engels.
Daar komt een van de meisjes. ‘Hebben we nou alweer geen stroom? 1 april zeker?’
De vrouw antwoordt dat dat allebei correct is.
‘Heb ik eindelijk een Zoom-wiskundeles, kan ik ‘m niet volgen. Dalijk denkt die leraar weer eens dat ik het laat afweten.’
‘Weer eens?’ vraagt de vrouw, en trekt een wenkbrauw op.
Het oudste meisje stapt nu ook de keuken in. ‘Is het weer zo ver? De batterij van mijn laptop is bijna op. Nou kan ik straks niet meer werken voor m’n tentamen. Wie kan ik daarvoor aanklagen?’
De man kijkt op. ‘De vorige keer kregen we voor alle uren gemiste stroom een bedrag terug van de leverancier,’ zegt hij. ‘Niet slecht nu, met het oog op de boodschappen. Laat die stroom nog maar even uitblijven. Klap gewoon die laptops dicht, trek een extra trui aan, lees een boek, of beter nog: ga naar buiten en maak een wandeling.’
Alle drie de dames schenken hem hun meest vernietigende blik, maar de man merkt het niet. Hij is alweer verdiept in zijn krant, waarin te lezen valt dat ze nog zeker tot 28 april moeten binnenblijven. En dat is helaas geen 1-aprilgrap.
#ikschrijfthuis