III.
SchrijfWORKSHOP|online| zo. 5 september|10.00 – 13.00
Wat is er heerlijker om in de nadagen van de vakantie een ochtendje op het strand te gaan zitten lezen? Nu ik ben begonnen met het schrijven aan mijn derde boek, neem ik tegelijkertijd meer tijd om te lezen dan gebruikelijk. Dat doe ik vooral om in de stemming van mijn eigen verhaal te komen, om een gevoel te krijgen dat ik in woorden, zinnen, ritme kan leggen. Ik kijk dus de kunst bij anderen af.
Nu lees ik bijvoorbeeld voor de derde (of zelfs vierde!) keer ‘De deur’ van Magda Szabó. Ik vind dat boek werkelijk prachtig geschreven. Aan Szabó’s stijl kan ik niet tippen, hoe graag ik ook wil. Soms is iets te hoog gegrepen, zelfs als je al twee keer gepubliceerd hebt. Het verhaal moet zich er natuurlijk ook voor lenen. Dat doet het gedeeltelijk, vandaar dat ik dit boek weer uit de kast trok.
Szabó verstaat de kunst om te vertellen en juist niet te veel het adagio ‘show, don’t tell’ te bezigen. Show, don’t tell is een schrijftruc waar ik mijn schrijfcursisten vaak op moet wijzen. Met show, don’t tell kun je je verhaal sterker en beeldender maken. Maar ik zeg er wel altijd bij dat tell, don’t show ook prachtig kan zijn. Schrijven zoals Szabó het doet…:
—
Ik zat nog een hele tijd alleen. De dag was volkomen bedorven want het pakje werd niet gebracht, ik wachtte voor niets, mijn man kwam ook niet op de gewone tijd thuis, na de examens bleef hij nog bij zijn studenten. Ik bladerde in een boek met reproducties toen ik hoorde dat buiten de sleutel in het slot werd omgedraaid. Het woord waarmee we elkaar altijd begroetten, hoorde ik niet, dus ik wist dat het niet mijn man was die terugkwam. Het was Emerence, die ik op deze pijnlijke avond niet terug wenste te zien. Ze zou nu wel gekalmeerd zijn, dacht ik, en ze kwam om haar excuses aan te bieden. Maar Emerence kwam de kamer niet in, ze zei ook niets, ik hoorde dat ze met iets bezig was in de keuken en even later klikte het slot, ze was weg.
Toen mijn man thuiskwam en ik naar de keuken liep om voor het avondeten de gebruikelijke twee glazen kefir te pakken, vond ik een schaal in de koelkast met rozerode kippenborsten, die iemand eerst in dunne plakken had gesneden en daarna weer in vorm gebracht met de precisie van een chirurg.
De volgende dag, toen ik Emerence bedankte voor haar verzoenende feestmaal en de afgewassen schaal terug wilde geven, was het niet alleen zo dat ze niet zei ‘tot uw dienst’ of ‘dat het u goed heeft mogen smaken’, maar ze ontkende kip en schaal. Ze nam de schaal niet aan. Ik heb hem tot op de dag van vandaag.
uit ‘De deur’ van Magda Szabó.
📝🖌 Meedoen aan de schrijfworkshop Schrijfduik in een kunstwerk? Stuur me een mail: olgamajeau@gmail.com
https://lnkd.in/grurPZ9
Goed schrijven kun je niet door nooit te lezen. De kunst afkijken helpt om beter te worden.
#schrijfworkshop #online #schrijven #creativewriting #kunst