Ah, die ijdeltuiterige opschepster van een Zwaan is ‘m gesmeerd. Opgeruimd staat netjes, al was Kat net aan het uitzicht gewend geraakt. Het Mens vindt het jammer dat Zwaan weg is. ‘De zwaan is weg,’ verzucht ze. ‘Waar zou ze zijn?’
‘T Mens had meer oog voor Zwaan dan voor Kat. Die noemt ze ‘het Mormel’, ‘’t Kattenbeest’, ‘Stinkbeest’, of simpelweg ‘Beest.’
Kat is daar allang niet meer verbolgen over, maar de Meisjes des te meer, want het Beest is hun dierbaar en het Beest heeft een naam. Geen al te intelligente, maar toch, een naam.
Dizzy, zo hebben zij hem genoemd toen hij jaren geleden nog een kitten was.
Kat zou zelf iets veel beters hebben verzonnen. ‘Puma’ ofzo. Of ‘Jaguar’ – zeg maar Jaggy. Of voor zijn part gewoon ‘Kat’.
Daar komt Meisje 1 de keuken in met haar vriend, de Schoonzoon.
Ze zijn laat. Zomertijd natuurlijk, daar kunnen veel mensen niet tegen, zeker Meisje 1 en Meisje 2 niet.
‘Moeten jullie nou nóg ontbijten?’ vraagt ‘t Mens. Het lijkt erop dat ze straks een sneer gaat uitdelen. Iets over zelf je eigen troep opruimen en afwassen, graag.
Dat ‘graag’ gaat niet zo vriendelijk klinken. Het zal dezelfde toon hebben als ‘Káttenbeest.’
#ikschrijfthuis
